Ανασκάφηκε από την 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (1η ΕΒΑ) στη μέση της δεκαετίας του 1990. Το νεκροταφείο (εντός του οικοπέδου Παπανικολάου) είναι δίπλα στην παλαιοχριστιανική βασιλική της Αγίας Κυριακής. Αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου, καλά οργανωμένου νεκροταφείου της παλαιοχριστιανικής περιόδου, με μια πρώιμη φάση που χρονολογείται από την ύστερη ρωμαϊκή εποχή. Η πλειοψηφία των τάφων που βρέθηκαν στο εσωτερικό του οικοπέδου είναι κιβωτιόσχημοι, λακκοειδείς, κεραμοσκεπείς και τρεις ταφές τύπου αμφορέα.
Στους τάφους βρέθηκαν αρκετά κτερίσματα. Από αυτά, μπορούμε να σημειώσουμε αρκετά χάλκινα και ασημένια σκουλαρίκια, πολλές καρφίτσες, δαχτυλίδια, πόρπες, φυλαχτά, θραύσματα γυάλινων αγγείων και πολλά νομίσματα. Η πλειοψηφία των κτερισμάτων είναι πήλινα αγγεία (μυροδοχεία, κύπελλα, πρόχοι, αμφορείς, μια κατσαρόλα μαγειρέματος κ.α).
Μελέτη της κεραμικής έχει αποφέρει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τη διάρκεια της χρήσης αυτών των τάφων (3ος - 7ος αιώνας μ.Χ) και τις ταφικές πρακτικές των Χριστιανών στην περιοχή της
Ντρίβλιας.
το διάβασα
ΑπάντησηΔιαγραφή